به گزارش مشرق، «دنیس راس»، دیپلمات و نویسنده آمریکایی و از بنیان‌گذاران لابی صهیونیستی آیپک در مقاله‌ای به تشریح مسیر عقد توافق هسته‌ای میان ایران و گروه 1+5 از منظر دولت آمریکا پرداخته است.
«راس» در این مقاله که روز پنجشنبه در وبگاه «پولیتیکو» منتشر شده به شرح فراز و فرودها در روابط میان آمریکا و اسرائیل در مسیر مذاکرات هسته‌ای پرداخته است.
مشاور اسبق دولت اوباما در امور خاورمیانه، روایتش را از دیداری غیر رسمی که شب جمعه، 8 نوامبر سال 2013، یعنی درست در روز عقد توافق موقت ژنو با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی داشته آغاز می‌کند.
او در ابتدای این شرح‌نگاری نوشته است: «شب جمعه، 8 نوامبر سال 2013، بنامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل از من خواست بعد از غروب آفتاب برای گفت‌وگویی غیررسمی به منزل ایشان بروم.»
حضور «راس» در منزل نتانیاهو، مصادف شده بود با تماس تلفنی باراک اوباما با نخست‌وزیر اسرائیل از طریق یک خط تلفن امن. او می‌نویسد: «وقتی که بعد از این تماس تلفنی به منزل نتانیاهو رسیدم، او آشفته‌تر از هر زمان دیگری بود که قبلاً دیده بودم.»
راس می‌نویسد ساعاتی پیش‌تر از این ملاقات، «جان کری»، وزیر خارجه آمریکا از فلسطین اشغالی راهی ژنو شده بود تا حضول توافق موقت بین ایران و 1+5 را بررسی کند.
تماس تلفنی اوباما، چنانکه راس می‌نویسد با این هدف انجام شده بود که دیدگاه نتانیاهو که توافق هسته‌ای با ایران را «اشتباه تاریخی» خوانده بود، اصلاح کند، چرا که دیدگاه او می‌توانست بر نظر کنگره بر توافق هسته‌ای در حال شکل‌گیری با ایران شکل دهد.
راس سپس ادامه می‌دهد: «تماس اوباما کارگر نبود. از دیدن اینکه اوباما چقدر احساس تنهایی می‌کرد متعجب شدم.»
«راس» درباره احساس نتانیاهو از توافق هسته‌ای ایران می‌نویسد: «باور او این بود که آمریکا تمام اهرم فشار خود را در این توافق هسته‌ای از دست می‌داد و نظام تحریم‌ها اکنون تأثیر خود را از دست می‌دادند و فشارها از روی ایران برداشته می‌شد.»
دنیس راس با بیان اینکه دولت آمریکا از گزینه‌های متعدد برای محدود کردن مبادلات بازرگانی در ایران برخوردار است تلاش کرده نگرانی‌های نتانیاهو را کاهش دهد.
او درباره واکنش نتانیاهو می‌نویسد: «او اعتراف کرد که حرف من درست است، اما چیزی که مشخص بود این بود که تعبیر او از اظهارات اوباما در این تماس تلفنی این بود که رئیس‌جمهور آمریکا تمایلی برای حفظ فشار علیه ایران نداشت. وقتی از او پرسیدم چرا این نتیجه را گرفته است گفت زیرا احساس رئیس‌جمهور این بود که استفاده از زور مجاز نیست و او به همین دلیل خواستار این توافق است.»
دیپلمات آمریکایی ادامه می‌دهد: «من به او گفتم فکر نمی‌کنم منظور رئیس‌جمهور این بوده است. شاید منظور او این بوده که خستگی مردم ما از جنگ، ما را ملزم می‌کند که نشان دهیم تلاش خود را برای فرصت دادن به دیپلماسی انجام داده‌ایم و این توافق به ما این فرصت را می‌دهد. اما احساس نتانیاهو این بود که رئیس‌جمهور به او گفته که واقعیت‌های داخلی ما گزینه‌های محدودی غیر از توافق در اختیار آمریکا قرار می‌داد.»
راس در بخش دیگر، به تلویح از اهمال سوزان رایس، مشاور امنیت ملی آمریکا در ایفای نقش برای کاستن از نگرانی‌های نتانیاهو انتقاد کرد و می‌نویسد: «اگر تام دانیلون، هنوز مشاور امنیت ملی بود، مطمئنا می‌فهمید که یک جای کار می‌لنگد و فوراً با همتای خودش صحبت می‌کرد و اگر این برداشت اصلاح نمی‌شد از اوباما می‌خواست یک تماس تلفنی دیگر برقرار کند.»
«تام دانیلون»، به نوشته «دنیس راس»، یک بار دیگر در سال 2012، وقتی که نتانیاهو در اظهاراتی علنی موض آمریکا درباره پرونده هسته‌ای ایران را به چالش کشید، دقیقاً این نقش را ایفا کرده بود: «دانیلون ترتیب این تماس تلفنی را داد و فضا نه تنها عوض شد، بلکه گفت‌وگوهایی میان افکار مختلف شکل گرفت.»
